ALIŞIYORUZ

Sabaha nasıl uyanacağımızı bilmiyoruz.

Pandemiye alıştık. Aşıların rehavetinde sembolik maskelerimizle dolanır olduk ortalarda. Virüse yakalanan dostlarımız için ilk günlerdeki gibi kaygılanmıyoruz artık. Karantina kurallarına uysun yeter gözüyle bakıyoruz. İlk dönemde pür dikkat takip ettiğimiz verileri, umursamıyoruz bile.

Her gün kadın cinayetlerine uyanıyoruz. Çocuk vahşetlerini duyuyoruz. Hayvanlarımızın katledilişini seyrediyoruz. Hep kınıyoruz ama hiçbir şeyde yapmıyoruz. Vah tüh deyip devam ediyoruz.

Benzine zam haberi duyuluyor depolarımızı doldurmak için istasyonlarda kuyruk oluşturuyoruz. Hiçbirimizin aklına toplu taşım araçlarını kullanmak gelmiyor.

Şeker yarışındayız hepimiz. Market bakkal dolanıyoruz. Un stokluyoruz. Savaş çıkacakta kıtlıkta kalacak bir halimiz var. Ama niye diye sormuyoruz.

Gözümüz kulağımız dolarda. Ondaki oynama bizim kâbusumuz zira. Gıdadan otomotive kadar dışa bağımlı olduğumuz için döviz oynamaları bizi de oynatıyor. Hele ki son günlerde akıl sağlığımızı bile alıyor. Peki biz ne yapıyoruz. Kur takip ediyoruz dostlar. Bırakın günlük değişmeleri odadan odaya geçerken bile artıp azalan oynak döviz kurlarını takip ediyoruz.

Çocuklarımızın geleceğinden çalar olmuşuz.

Bırakın geleceğini çocuklarımızı koruyamaz olmuşuz.

Kadınlarımıza sahip çıkamıyoruz.

Hayvanlarımızı koruyamıyoruz.

Sağlığımız tehlikede.

Paramız pul olmuş.

Ama biz gemisini kurtaran kaptan misali yaşamaya çalışıyoruz. Sanki aynı gemide değilmişiz gibi batan gemiyi seyrediyoruz. Bencilliğimiz gözümüzü kör etmiş. Felaketler hep başkalarının kapısını çalarcasına yaşıyoruz. Bana bir şey olmazlara sığınıyoruz.

 Umursamıyor, daha da acısı alışıyoruz.