“Anne lütfen ölme”  sesi kulaklarımda çınladı. Gözyaşlarıma hâkim olamadım. “Anne Anne” çığlıklarıyla yüreğim parçalandı. Çok şey yazılabilir ama hiçbir şey söylenemez. Herkes bir şey söylüyor herkes bir şey yazıyor. Maalesef kimse bir şey yapmadı. Sosyal medya da yayınlanan video herkesin elinde,  lanet okuyor.

Ne kadar duyarlı bir toplum olmuşuz !... Bir kadının boğazı kesiliyor 10 yaşındaki çocuk sinir krizi geçiriyor ve oradaki insanlar kamerayla kadını ve çocuğun halini çekiyor. Çocuğun geçirdiği kriz ya da bir kadının ölmesini seyirci kalıyoruz. Bu vahşeti işleyen cani ortada yok onun gitmesine seyirci kalınmış maalesef…

Bir anne çocuğunun gözleri önünde vahşice öldürüldü. Bu çocuk yarın büyüyünce kime güvenecek, insanlara ve erkeklere düşman bir birey yetişecek. Hangi pedagog, hangi psikolog düzeltecek bu travmayı.  “ANNE” kelimesini duyunca yaşadığı travmayı kim silecek?

Yaa” BABA”  kelimesi onda ne çağrıştıracak?  Sahi baba ne demektir?

Baba denilince  hepimizin aklına koca çınar, güven,  dayanak …. gibi bir sürü şey sıralayabiliriz değil mi?  Ama bu vahşete tanık olan kız çocuğu ne düşünecek?

Kız çocuklarının ilk aşklarıdır değil mi babaları?

Haydi, şimdi bu çocuğa ispatlayalım bunu? Ya da kabul ettirelim? Okul hayatında babasıyla el ele gelen arkadaşlarını görmezden gel mi diyeceksiniz?

Peki, bu kız çocuğu ileri de bir adamı nasıl sevecek?

Hadi gelin silin bakalım?

Biz izlerken dayanamadık? Pekâlâ, bu çocuğun minik yüreği nasıl dayanacak bu kadar acıya?

Kim ne kadar bu çocuğa faydalı olabilecek? Herkes,  bu anne ve çocuk için ağladı, üzüldü sinirlendi. Ama eminim çok değil en fazla bir hafta daha konuşuruz sonra unuturuz.

Unutacağız diğer kadın cinayetlerini nasıl unuttuysak bunu da unutacağız. Diğer tecavüzleri nasıl unuttuysak bunu da unutacağız. En kötüsü de unuttuğumuz için kendimizi suçlamayacağız, vicdan azabı çekmeyeceğiz. Tabi ki birkaç gün içimiz  acıyacak hatta sokaklara döküleceğiz. Belki de ilk mahkeme gününde adliye önlerinde protesto edeceğiz sonrası mı ? Sonrası yok işte…

İnsanlığımız bu kadarla kalacak?

Ama o çocuk ömür boyu “ANNE ANNE” diye çığlık atacak.” ANNE NE OLUR ÖLME”  diye kâbuslarla uyanacak ama insanlık duymayacak. Çünkü o zaten ölmüş…