"Ar damarımız şimdi neremizde?"

İNSAN KALMA REÇETESİ

Radyo dinlemek güzeldir.

Hele sabah sabah.

Yöre yöre tad.

Memleketi mi özledin..

Çevir düğmeyi.

Çalsın coşkulu coşkulu,

Bizim köyden havalar.

**

Eski alışkanlıklar güzeldir.

Sizi eskitmez.

Eksiltmez.

Aksine çoğaltır.

Kendin olmanı hatırlatır.

Modern zamanlara inatttır.

**

Hayat bu.

Biriktirme sanatı.

Elemeyi çok sever olduk.

Tek devreli lig usulu maçtayız sanki.

Oysa zaman değişir,

Bazı şeyler hiç değişmez.

Eskimeyen dostlar mesela.

Babadan atadan kalma komşular ne güzeldir.

Yada dededen kalan bi köstekli saat,

Ninenden kalan bi oyalı yazma…

Doyamazsın tadına.

Altın gol atan kazanır sanmayın.

Keser, sap misali.

Hayat uzatmaları hiç oynamaz.

Kıymet bilmek gerek.

Bizden söylemesi…

Ataları da arada derede dinlemek gerek.

**

Dedik ya…!

Modern zamanlardayız

Sanki insan bozuk para.

Bozdur bozdur harca!

Eskiden kumbaramız bile vardı.

Şöyle bi eskiye gidin..

Hadi bakalım hatırlayın…

Ne güzeldi değil mi?

Yalan söyleyince yüz kızarır..

Kimyamız değişir terlerdik.

Hani ar damarı meselesi.

İlginçtir acaba o damar simdi nerede?

Modern zamanlar dedik ya..

Böyle bi şey demek ki..

Simdi “doğru olmayan şeylere” üşümüyoruz bile.

Yazık…

Aslında kaybediyoruz.

Eriyoruz.

Kendimiz olmaktan çıkıyoruz.

**

Peki ne olacak?

Ne yapacağız biz ?

Ben de bilmiyorum.

Bi hazır reçetem yok elimde.

Ben kendi adıma tek şey yapıyorum.

Sadece insan kalmaya gayret ediyorum.

Eğer örnek alırsanız.

Size de hep insan kalmanızı tavsiye ediyorum.