Evet ne hallere düştük. Halimiz artık içler acısı.. neden mi ?

Çifte standart uygulamaları, statüye göre kural belirlemeler, ve değer görmeler..

Hasta oluyorsun, hastaneye gidiyorsun eğer tanıdığın yoksa belli bir makamın yoksa ilgilenmiyorlar seninle,  bırakın ilgilenmeyi; sana karşı davranışlarıyla, konuşmalarıyla seni değersiz görüyorlar. Değersizleştiriyorlar. Nasrettin hoca’nın dediği gibi “ye kürküm ye” misali.

Bir işe girmek istiyorsun; işe başvuru yapmadan önce tanıdık buluyoruz onu devreye koyup öyle başvuru yapıyoruz. Senin ne yaptığın, ne kadar  çalışkan ya da becerin olduğu  ve diplomanın hiç önemi yok. Sadece kimi tanıdığın, tanıdığın kişinin kimliği önemli..

Çocuklarımızı okutuyoruz. Daha doğrusu okutmaya çalışıyoruz. Burs için başvuru yapıyoruz. Üniversiteye gidecekler için yurt kaydı yaptırıyoruz. Devletin yada vakfın imkanlarından faydalanabilmek için; Mali durumun , çocuğun başarısından önce kim ya da kimleri tanıdığın önemli.

***                  ***

Geçenlerde banka ATM  kuyruğunda beklerken yaşadığım olayı şöyle kısa bir sizlerle paylaşayım;

Önümde iki kişi var. Konuşmalarından aldığım üniversite öğrencileri. En önde ki Suriye’den gelmiş( bunu da konuşmalarından ve yarı bozuk Türkçesinden anladım).  Öndeki  Suriye’li arkadaş parasını çekti . Arkadaşıyla sohbet ederek uzaklaşıyor. Arkadaşı “paran geldi mi?”diyor. o da “devlet baba yatırmış”dedi, yanımdan uzaklaşırken. Bu sırada önümdeki kız arkadaş ATM  ye yanaştı. Belki 20 saniye sonra yüzünü astı arkadaşına” babam yatıramamış kanka “dedi. “herhalde ayarlayamadı” dedi. Arkadaşı teselli etmek için” ben de bugünlük var üzülme “ dediler ve uzaklaştılar. Hiç bir şey yapamadan arkalarından bakakaldım. Kafamda binlerce düşünce …

***                  ***                  ***

Dini duygularımız istismar ediliyor. Kendi vatandaşımız ikinci sınıf muamelesi görülüyor. Eğitim sistemimiz alt üst ediliyor. Ekonomik sıkıntılar, savaşlar…

Şirketler kapanıyor, fabrikalar satılıyor, işçiler işsiz kalıyor, intiharlar çoğalıyor.

Ve biz bunlara alışıyoruz alıştırılıyoruz.

Farkında mısınız  artık şehit haberleri bile olağan bir durummuş gibi haber veriliyor . Bir baş sağlığı “ülkemizin başı sağ olsun” sözü, cenaze törenlerinde artık sloganlaşmış hale gelen ”vatan bölünmez, şehitler ölmez” cümlesi…

Sonrası mı, sonrası yok…

Neler oluyor bize?

Neden kimse sorgulamıyor?

Akşam haberlerinde ; Devlet büyüklerimizin kavgaları tartışmaları sokak kavgasını geçti. Yok seçim var , yok sen şunu dedin, yok ben bunu yaptım…hiç olmadı bir de dış güçlere sallayalım, işte ülkemizin düştüğü durum.

Ben yaşanabilir, istikrarlı yarınımdan korkmadan yaşamak istiyorum. Çocuklarımı gelecek kaygısı olmadan büyütmek istiyorum. Ben vatandaş olarak saygı istiyorum... İşimi kaybetme korkusu yaşamak istemiyorum.

Ekonomik şiddetin, psikolojik şiddetin, fiziksel şiddetin  olmadığı  bir ülke istiyorum…

“Ne hallere düştük “ demek istemiyorum…