ÖZLEDİK

Her gün bir genelge ile yatıp genelge ile uyanır olduk. Covit-19 virüsünden fazla genelgeleri konuşur olduk. Hangi iş kolları açık hangi iş kolu kapalı, muaf olanlar muaf olmayanlar , esnafın ertelenemeyen ödemekle yükümlü olduğu borçları ,kamu kurum ve kuruluşların açık olduğu halde dönüşümlü çalışan personelleriyle hizmet verme gayretleri vs vs …

Gündem aynı; farklı olan turistlerin gelip benim memleketimde rahatça tatil yapmaları, virüs nedeniyle hijyenik sakin ortamda tatilin tadını çıkarmaları. Hal böyle olunca virüs sadece yerli vatandaşı mı etkiliyor diye düşünmeden edemiyoruz. Yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik ama gençliğin verdiği enerjiyle olsa gerek her ne kadar internet, sosyal medya sohbetleri etsek te eve sığamadığımız anlar oluyor.

Bardağın diğer tarafından bakıyorum bazen, ertelenen kitap okuma seansları, ailenin öneminin kavranması, gezmeden , kafelerde oturmadan da hayatın devam edebildiğini anlıyoruz. Empati kurmuşuzdur elbette diye düşünüyorum, yalnız yaşayan tecrübeli büyüklerimizin kimse olmadan hayatlarını dört duvar arasında nasıl geçirdiklerini değil mi? Bugüne kadar kurmadıysak ta lütfen pandemi sonrası her şey normale döndüğünde huzurevi ziyareti hiç yapmayanlar, ya da ziyaretlerine uzun süre ara verenler evde kapalı kaldığımız günleri düşünerek ziyaret listemizde büyüklerimize de yer verelim. Gelecek nesil bizleriz, geleceğimize sahip çıkacak olan yine bizleriz.

Bir an önce normale döndüğümüz günleri görmek istiyoruz . Herkesin sokakta maskesiz dolaştığı, izin belgesi alma gereği duymadan aile büyüklerimize gideceğimiz günleri iple çekiyoruz. Okulların bahçelerin in cıvıl cıvıl çocuk sesleriyle dolu olduğu günleri özledik. Her şeyden önce annemize sarılmayı, çocuğumuzu öpmeyi özledik. Hem de çok özledik.

Sevgiyle…Covitsiz günlere…