Sosyal Medya

Adı üstünde sanal  alem, bir nevi aynı zamanda  hayal alemi. Burada paylaşılanların ne kadarı doğru, ne kadarı gerçek ? Kaç kişi gerçek kişi kaç kişi değil belli mi?

Şu günlerde çokça söz edilen bir cümle geliyor akla hemen;  “at izi it izine karışmış “ gibi.  Dost kim düşman kim belli değil gibi. Kim samimi olan kim değil karışmış  durumda.

Tanımadığın bir isimden sosyal medya arkadaşlık isteği geliyor, bakıyorsun tanıdığın bildiğin ortak arkadaşın çok kişi var ortak arkadaş   olduğunuz.  Kabul ediyorsun samimiyetine inanarak,

güvenerek , gel gelelim ettiğine edeceğine pişman  olmamak mümkün  değil.

Gerçekte tanıdığın insanlar var yıllardır ailesini bildiğin, geçmişini bildiğin, çocukluğunu bildiğin ama paylaşımlarına bakınca sanki hiç tanımadığın biri gibi çıkıveriyor karşına aniden. İnsan kendinden şüphe ediyor, bunlar gerçek ben mi yalanım diye düşünmeden edemiyorsun.

Düşman bildiklerimiz dost,  dost bildiklerimiz bir anda düşman oluveriyor iki kelam yazmakla.

Bazen yaşlı bir teyze ya da amca gencecik bir fotoğraf profili ile beliriyor, bazen de hanım profilinin altında bir erkek, erkek profilinin altında bir hanımefendi ile karşılaşmamak mümkün değil.

Çoğu zaman kimin ne olduğunu bilmeden yaptığımız yorumlarla kalp kırıp, karşımızdakini üzüp kul hakkına girdiğimiz dahi oluyordur çoğumuzun.

Ara ara  hiç hak etmeyen  insanlara hakaretlere maruz kalırken,  bazen  hak edene hakkını vermemenin sorumluluğuna  dahi giriyoruz kim bilir.

Her ne kadar sosyal,  karşılıklı iletişim kurulan bir  mecra gibi görünse de;  aslında tek taraflı görünen iletişim aracı olan bu mecralarda kırk defa düşünüp bir defa yazmak gerektiğine inananlardanım. Kırk defa düşünüp bir defa paylaşım yapılması gerektiğini düşünenlerdenim.

Duyumlarla hareket edip yargısız infazın yerine, iyiden iyiye inceleyip araştırıp hatta iki defa  bakıp  görerek eyleme geçilmesini tercih edenlerdenim. Atalarımız  “söz  gümüş ise sükut altındır” sözünü sadece laf olsun diye söylememişlerdir diye kulağıma küpe etmişimdir her zaman.

Farkında olmadan,  düşünemeden, tanımadan hakkında yazdıklarım, düşündüklerim, gönül kırgınlıklarına sebep olduğum da  olmuştur belki. Gönüller kırmaya değil, gönüller yapmaya gönderildiğimiz fani dünyanın ne kadar boş olduğunu kendimizi dinleyince anlıyoruz bazen.

Önemli olan; bu kubbede hoş bir seda bırakmak  değil mi ?

Sevgiyle kalalım…