Gitti gidiyor mu desem, gitti mi desem bilemedim.

Kim mi?

Tabi ki Muğlaspor’dan söz ediyorum.

Ben açık söz etmeyi severim, dolayısıyla sözlerim cümlelerime de yansır.

“Hal böyle olunca Muğlaspor’u bu saatten sonra kimse kurtaramaz” diye de bir söz edeyim o halde.

Matematiksel olarak şansı devam ediyormuş gibi bir varsayım olsa da, olmaz o iş, olacak gibi de değil.

O zaman ne yapmak lazım bu durumun üstüne iki kelam edelim.

Geriye dönük patinaj içerikli sözlere gerek yok.

Yok, şundan olduydu, yok bunun yüzünden bu hale geldi gibi bizleri hiçbir yere taşımayacak muhabbetlere gerek yok.

Olan olmuş.

Bize de, “emir Allah’ın” demek düşer.

Yanarım yanarım Hüseyin Nizamoğlu kardeşim ve yönetiminin, devre arası transferleri için harcadığı paralara yanarım.

Önümüzdeki Çarşamba günü de farklı bir sonuç beklemiyoruz.

Kendi evinde olmayan, dışarıda olacak değil ya.

O zaman daha fazla borca girmeden, masraflar etmeden maliyetli futbolcuları göndermenin hesabını yap, yedeklerle ya da altyapıda sırıtan çocuklarla kalan maçlarını tamamla ve düş.

Bu saatten sonra Amerika’yı yeniden keşfetmeye gerek yok.

Üzgünüz. Emekler zayi oldu ama dünyanın da sonu değil.

Olanda da vardır bir hayır diyeceğiz.

Belki bu vesileyle geçmişten bugüne yapılan yanlışlarla yüzleşilir ve geleceğe daha somut adımlar atılır.

Bakarsınız altyapıya yönelir, futbolcu üreten bir kulüp haline geliriz.

Hayal de olsa güzel.

Biz yine de her şerden hayır çıkacağına inanarak, yolumuza devam edelim.

***

Muğlaspor olarak futbolda başarısız olabiliriz ama Muğla olarak sporda başarısız değiliz.

Yalıkavak Kadın Hentbol takımı Avrupa’nın en iyi 4 takımı arasına girmeyi başardı.

Bu kimin umurunda bilmem ama bizlerin umurunda.

Göğsümüzü kabarttıkları aşikar.

Şehrimiz hala daha tesisleşme adına halı saha yapmakla meşgul oladursun, bir tarafımızı Avrupa’ya yöneltmiş, yöremizin tanıtımına ciddi katkı koyan Yalıkavak Kadın Hentbol takımının geldiği bu nokta, Muğla adına en önemli başarı kıstası.

Böyle bir başarı hikayesi ortaya konurken merak ettiğim bir husus ta var.

O da, Avrupa Kupası’nda yarı finale yükselmiş Yalıkavak Kadın Hentbol takımımızın maçını kaç il yöneticimiz izlediğiyle ilgili.

Ben açıkçası izleyeni görmedim.

Belki bu dakikadan sonra il protokolü, Bodrum’a bir çıkarma yapar diye düşünüyorum.

Bütün bu düşüncelerden yola çıkarak konuyu özetlemem gerekirse; sporun angarya olarak görüldüğü başka bir şehir, sanırım ülkemizde yok gibi.

Muğla olmak böyle bir şey galiba.