Arslan, Japonya izlenimlerini aktarıyor

İçişleri Bakanlığı programı dahilinde bir ay boyunca Japonya’da bulunan Milas Kaymakamı Eren Arslan, Japonya’nın gelişimini sağlayan uygulamalardan edindiği tespitleri ve tecrübeleri aktarıyor.

Milas Kaymakamı Eren Arslan, İçişleri Bakanlığı programı dahilinde geçtiğimiz 17 Ocak-15 Şubat tarihlerinde Japonya’da bulunarak, ülkenin kalkınma modellerini inceledi ve yerel kalkınma için farklı uygulamaları tecrübe etti.

Milas’a döndükten sonra Japonya’da yaptığı tespitleri ve edindiği tecrübeleri farklı konu başlıklarında ele alarak sosyalmedya hesabından takipçileriyle paylaşan Kaymakam Arslan, son olarak Japonya’nın eğitimine dair önemli notlar aktardı.

MUCİZENİN ALTYAPISI AHLAK TEMELLİ EĞİTİM

“Japonya Notları: Eğitim” başlıklı paylaşımında, akıcı bir dille kaleme aldığı yazısıyla birlikte ziyarette bulunduğu okulda çekilen fotoğraflara yer veren Kaymakam Arslan, Japonya mucizesinin altyapısını, ahlak temeline oturtulmuş eğitim sisteminin oluşturulduğunu belirtiyor.

Kaymakam Arslan’ın “Japonya Notları: Eğitim” başlıklı yazısı şöyle: “Sapporo’da gerçekleşen programımızın en önemli aşamalarından biri de Okurayama İlkokulu ziyaretimizdi. Japonya’da zorunlu eğitim 9 yıl olup ilkokulun ardından 3 yıl ortaokul eğitimine devam etmektedirler. Zorunlu eğitim devlet okullarında parasızdır. Japonya’da okulların % 28’i özel okuldur. Japonya’da ilköğretimin amacı, işbirliği ruhunu, bölgesel ve ulusal gelenekleri öğretmeyi temel alır. Öğrenciler 4. sınıfa (10 yaşına) kadar herhangi bir sınava tabi tutulmazlar. Bu dönemde amaç öğrencinin karakterinin oturması ve güzel davranışlar geliştirebilmesidir.

Eğitim dönemi 01 Nisan-25 Temmuz, 21 Ağustos-25 Aralık, 22 Ocak-23 Mart dönemlerini kapsayacak şekilde 3 dönem şeklinde uygulanmaktadır.

Lise eğitimi 3 yıl olup, öğrenci alımı sınav ile olmaktadır. Liseden sonra üniversite eğitimine geçiş de sınav ile olmaktadır

Japonya ‘da öğle yemeği sınıflarda yeniliyor. Ziyaret ettiğimiz okulda öğle arasında, yemek zamanı gelince öğrenciler kimseden bir yardım veya talimat beklemeksizin, başlarında öğretmen veya yardımcı personel olmaksızın organize olarak masalarına düzen aldırarak ve sıraya geçerek yemeklerini aldılar. Yemek dağıtımını da yine o küçücük öğrenciler, minicik elleriyle yaptılar. Herkese yemeğini alınca benim algıladığım kadarıyla bir dua gibi bir şey yaptılar ve birlikte yemeğe başladılar. Yemek bitince bütün çöpler usulüne uygun olarak ayrıştırdıktan sonra sıralarını bir tarafa çekerek sınıfın temizliğine başladılar. Dünyanın en önemli işimi yapar gibi ciddi ve mutlu bir şekilde, makina gibi çalışıyorlardı. İşleri bitince sıralarına ders düzeni verip öğretmenlerini beklemeye başladılar. Aksayan veya şikayet edilen hiçbir şey gözümüze çarpmadı.

Japon eğitim sisteminde, öğrencilerin temizliklerini kendilerinin yapmasının onların birlikte bir ekip olarak çalışabilmelerini ve birbirlerine yardımcı olmayı öğrettiğine inanılıyor. Ayrıca, çocuklar etrafı silip süpürerek hem kendi emeklerine hem de başkalarının emeklerine saygı göstermeyi öğrenirler.

Üniforma ilkesi, öğrenciler arasındaki sosyal bariyerleri kaldırıp onları çalışma ruhuna sokmayı amaçlar. Ayrıca okul üniformaları çocuklar arasında bir çeşit topluluk hissinin oluşmasına yardımcı olduğu ifade edilmektedir.

Japonya mucizesinin altyapısını, ahlak temeline oturtulmuş bu eğitim sisteminin oluşturuldu ğunu ifade edebili rim...”