Tehditler ve Gazeteciler

Son dönemde ülke genelinde ikiye ayrılan ulusan medyanın ardından yerel basında da ayrışmalar devam ediyor. Bu ayrışma toplumda yaşanan ayrışmanın bir yansıması aslında. Demokrasilerde farklı fikirler ve farklı düşüncelerin seslerini duyurması olmazsa olmazlardandır. Gelin görün ki şimdilerde demokrasi havarisi kesilen ama sadece kendi ikballeri için siyaset yapanlar farklı seslerin yükselmesine izin vermiyor.

***

Ulusal gazetelerin yönetim merkezlerine yapılan saldırılar, Yönetim kurulu başkanlarına yapılan saldırılar, gazetecilere ve köşe yazarlarına yapılan fiziki saldırılar sürüyor. Eskiden gazeteciler bol bol tehdit telefonları alır bunun üzerine geri adım atan fazla olmazdı ama kurşunlanan yada bomba ile havaya uçurulan olurdu.

***

Abdi İpekçi, Uğur Mumcu, Çetin Emeç… Suçları neydi? Gelen tehditlere aldırış etmeden doğru bildiklerini insanlara anlatmaya devam etmekti. Yakın zamanda gazetelere konan bombalar ve gazetecilere yapılan saldırılar. Şu sıralar gazetemiz Yazı İşleri Müdürü Mustafa İnci ile birlikte sürekli Muğla’da siyasetin gündemini tutmak için köşe yazılarımıza devam ediyoruz.

***

Ne hikmetse şu sıralar telefonlarımız, mail adreslerimiz hiç boş kalmıyor. Kendi ikballeri için siyaset yapanlar rakipleri hakkında belge ve bilgilerle bizlere ulaşmaya çalışıyor. Bunlar alışılmış olmayanlar. Neden rakiplerini yıpratmak için belden aşağıya vururlar. Birde alışılmış olanlar var. O da sürekli aldığımız tehditler. Son dönemde artık iyice arttı. Bu tehditler bizlere geri adın artırır mı peki?

***

Aslında gelen tüm tehdit telefonlarının yazıya dökülmüş halini okumak epeyce keyifli oluyor. Günün birinde hepsini sadece keyif almanız hatta kahkaha atmanız için yayınlayacağım. Küçük de bir örnek vereyim.  “İstersek seni sinek gibi ezeriz. Bugüne kadar merhamet ettik de hala hayatta kalabiliyorsun”  Ya bu arkadaş beni hiç görmemiş kesin. Zira 90 kg olan bir adamı sinek gibi ezmek için sanırım 400-500 kg yük gerekir. Merhametle hayatta kaldığımı söylüyor ya Allah size merhamet etsin demekten başka bir şey gelmiyor aslında dilime.

***

Hürriyet gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Sedat Ergin, Ahmet Hakan’a yapılan saldırının ardından. Gazeteciler için en zor olanı “Tehdit alıyorum, haber yapamıyorum” demek olsa gerek. Saldırıya uğrarsak ilk olmayacak. RSF Türkiye temsilci Erol Önderoğlu Türkiye’de 2010’dan beri 488 gazetecinin saldırıya uğradığını yazdı.Önderoğlu şöyle dedi: “Yargı azmettiriciyle uğraşmadığından ezici çoğunluğu cezasız kaldı... Evet Türkiye’de gazeteciler saldırıya uğruyor, baskı görüyor ve bütün bu tehditler cezasız kalıyor. Azmettiricilerse nedense bulunamıyor.”

***

Şu sıralar aldığımız tehditler öyle bir korkuttu ki Gazeteci Mustafa İnce ve beni emin olun klavyeye dokunmaya bile korkuyoruz. J Meslek büyüklerimiz bizlere halkın haber alma özgürlüğünün üzerinde hiçbir şey olmadığını öğretti. Ne benim özgürlüğüm nede yaşamam okurlarımızın haber alma özgürlüğünün önüne geçemez.

***

Bir doktorun her ne şartta olursa olsun yaralıya müdahale etmesi düşünülebilir mi? Yada bir itfaiyecinin aman yanan yansın ben şimdi çay içiyorum deme lüksü var mı? İşte biz gazetecilerin de yaşananlar yaşansın ben görmedim duymadım, bana dokunmayan yılan yaşasın dememizi nasıl beklerler. Her koşulda yaşananları objektif aktarmakla sorumluyuz. Gece, gündüz, saati gözetmeden ve çoğu zaman kendi ailemizden çaldığımız vakitlerle. Ülke genelinde inşaat mühendisler, elektrik mühendisleri, veteriner hekimler, muhasebeciler, hatta doktorlardan bile fazla sayıya sahip gazetecilerin hala onlara sahip çıkacak bir meslek odası yok.

***

Meslekte yaprak dökümü sürüyor. Geçtiğimiz hafta içinde Devrim Gazetesi İmtiyaz Sahibi Melda Türkeş ve Marmaris’te emekli olmasına rağmen mesleğinden kopamayan İhsan Uludağ ağabeyimizi son yolculuklarına uğurladık. Her ikisi de nurlar içinde yatsın.