Ferhan Şensoy’un yazıp yönettiği bir tiyatro oyunu vardı. Kahraman Bakkal süpermarkete karşı. Şu sıralar aklıma o yun ve yaşadıklarımız geliyor. Zorunlu kalmadıkça zincir mağazalardan alışveriş yapmayı pek istemem. Benim için asıl önemli olan evimin yanındaki iş yerimin yakınındaki bakkaldır. Oraları işletenler insandır. Bakkaldan içeri girdiğinizde almak istediğiniz ürünün olup olmadığını sorarsınız. Ancak siz sormadan o konuşmaya başlar zaten. “Abi merhaba. Nasılsın, sizin apartmanın dış boyası gelmiş, birde şu belediye çöpleri zamanında toplasa, Cemil amca rahatsızlanmış doktor geldi.”  Akşama kadar mahallenizde ne olup bitiyorsa tüm ayrıntıları ile öğrenirsiniz. Size hal hatır sorar sizinle sohbet eder, almak istediğiniz ürünleri kendi elleri ile poşetler size verir. Para verirseniz alır vermezseniz yazar bir kenara. Süper marketlerde durum nedir. Kapıdan içeri girerken güvenlik görevlisi karşılar sizi, ardından aldığınız sepet yada abrayı doldurmaya başlarsınız. Bulamadığınız ürünü sorduğunuz süper market görevlileri “Gıda reyonu şurada” diyerek tarif eder. Sonra kasaya gelirdiniz. Kasiyerin ürünleri kasadan geçirme sesi çınlar kulaklarınızda, “bib, bib, bibib….” Son olarak kasiyer ücreti söyler. İnsanlık, sohbet, sıcaklık yok. İşte siyasetimizde o duruma geldi.

***

Eskiden herhangi bir partinin ilçe yada il başkanlığına gittiğinizde sizi karşılayan sizinle sıcak sohbet eden partililer ve sekreterler vardı. Şimdilerde ise açık bulduğunuz bir parti binasına gidiniz. Genelde AK Parti ve CHP binaları hariç acık parti binası bulmak pek mümkün değil. İçeriye girdiğinizde içerileri iş ve işçi bulma kurumu gibi. AK Parti binalarına girdiğinizde kamu kurumlarında çalışan taşeron işçileri takip eden ne zaman bir yerde bir kadro boşalacakta ben oraya yerleşirim umudu ile neredeyse parti binalarında mesai yapanları görüyorsunuz. Sohbet etmek istediğinizde ise size partilerinin genel başkanını övmek ve mevcut yerel yöneticilerini yalakalık seviyesine varacak orandan takdir etmeleri hep dikkatimi çekiyor. En çok eğlendiğim kısım ise burası zira hepsinin ne kadar yapmacık olduğunu vücut dilleri fazlasıyla ele veriyor.

***

CHP binalarına gittiğinizde de durum pek farklı değil. Orada da mevcut belediyelerde taşeron yada sözleşmeli çalışabilmek için sabahtan akşama mesai yapanlar var. Genelde emekli olmuşlar için kolay vakit geçirecek bir nokta olarak görülüyor. Ülkede bu güne kadar yaşanan siyasi gelişmelerin konu edildiği sohbetlerin sonu Cumhurbaşkanı Erdoğan’a geliyor. AK Partililer ne kadar övüyorsa CHP’liler de o kadar yeriyor. Her iki partide de tribün taraftarı mantığı ile hareket etmeye devam ediyorlar.

***

Muğla’da siyaset zincir süpermarketler gibi raflara konulmuş siyasi argümanlar isteyen alsın okusun ama sorgulamasın. Demokrasinin yaşadığı hiçbir siyasi parti kalmamış gibi görünüyor. En son CHP’de adayların atama ile belirleneceğini söyleyince demokraside partilerin tozlu raflarında yerini almış gibi geliyor. Bir dönem Muğla’da bakkalın siyasi görevini Vatandaş Ahmet yaptı ama oda çekildi köşesine. Şimdi Muğla’da Bakkal siyasetçi arıyor, süper market kasiyeri gibi olanlar değil.