Malum hafta sonu üniversite giriş sınavı vardı. Üniversite sınavına giren gençlerimiz sabahın erken saatlerinde yollara düştü. Muğla ili küçük bir şehir olmasına rağmen yollar adeta çile yoluna döndü. Akıllı kavraklarda, trafik ışıklarının yetersiz kaldığı yerlerde trafik polislerimiz görev başındaydılar. Buna rağmen gençler daha sınava girmeden yorgun düştüler.

Gençler psikolojik olarak da yorgun zaten. Gelecek kaygıları onların psikolojilerini bitirmiş durumda. Bir kaçıyla sohbet etme imkânım oldu.

Gençlerin ağzından çıkan sözler hep aynı.”onca yıl hazırlandık kurslar, dersler aldık.Bugün resmen hayatımızın dönüm noktası en azından ailelerimiz böyle düşünüyor. Onlarda haklı ama bizler  üniversiteyi kazansak bile iş ve geleceğimizle ilgili endişelerimiz var. Ailelerimizin durumu belli bizleri zor şartlarda okutuyorlar. Bir de üniversiteli işsiz olarak kalırsak diye endişelerimiz var ama okumazsak ne yapacağız. İşe başvurularında eğitim ve tecrübelerimiz soruluyor. Böyle bir psikolojiyle sınava giriyoruz işte!..” diyorlar.

Gençler ümitsiz, gençler güven duygularını kaybetmiş.

Gençler haklı biz aileleri olarak da aynı endişe içindeyiz. ama yine de suçlu biziz. Onların bu durumda olmasının sebebi biziz. Ülke olarak, vatandaş olarak biz suçlusuyuz.

Ben bir ebeveyn olarak gençlerimizden, çocuklarımızdan özür diliyorum. Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ten özür diliyorum emanetimize sahip çıkamadık.

***                   ***                   ***

Merkeze dönüşte şöyle bir etrafıma gözlemledim. Bir süre yürüdüm ki yürümek daha mantıklıydı. Çünkü trafik tıkanmıştı. Marmaris yolu üzerinde gençlerimizi gördüm. Durumları içler acısıydı. Gidecekleri yeri toplu taşımaya binmek yerine otostop çekerek gitmeyi tercih ediyorlardı. İşin kötüsü kendi canlarını hiçe sayarak ikinci şeride kadar kendilerini atmışlardı. Kendi canlarını hiçe sayarak böyle davranmaları beni gerçekten üzdü. O gençlerin annelerinin yerine kendimi koydum. Gençleri uyardım ama nafile, dinleyen olmadı. Sana ne ? der gibi baktılar yüzüme..

Annelik içgüdüsü işte…

İşte ülkemizdeki sosyo-ekonomik durumun haritası…

Belki de yirmi dakikalık Akyaka’ya hafta sonu için dinlenmeye gidecekler ama toplu taşıma yerine canlarını hiçe sayarak kullandıkları yöntem , otostop yöntemi…

Bu durum sadece o güne özel değil biliyorum. Her gün  aynı.

Peki, bu durumu sadece biz vatandaşlar mı görüyoruz. Yaklaşık  150- 200 metre aşağıdaki polis noktasından bu durumu gören yok mu? Sadece ihbar ya da gençlerin başına bir olay, kaza gelince mi dur denilecek… Eğer ihbarsa ben buradan işte ihbar da bulunuyorum. Sayın yetkililer ne olur artık bu duruma “DUR “ deyin

Geçtiğimiz yıllarda ilçelerimizde yaşanılan benzer olaylardan ve kazalardan hiç mi ders almadık?

***                   ***                   ***

İşte gençlerimizin durumu böyle…

Gelecek gençlerimize emanet ama gençler kime emanet?

Emanetimize ne kadar sahip çıkıyoruz….