Allah aşkına normalleşelim kurtulalım.

Neyden kurtulalım?

Maskeden, hijyenden, sosyal mesafeden değil belki ama kurumlardaki dönüşümün getirdiği yavaşlamadan.

Örneğin suç işleyenden şikayetçi olsak, suç işleyen suçunu arttırarak devam etmesine izliyor duruma düşüyoruz.

İşlem yok. Gerekçe pandemi.

Kamuda hepimizin bildiği 8-5 (08.00-17.00) klişesi, bu dönemde yerini 10.00-16.00’ya, çalışan kamu görevlisinde de dönüşümlü çalışmaya bıraktı.

Yani işler 10-16 arasına sıkıştırıldı.

Mesai saati kısaldı, çalışanlar, esnetilmiş dönüşüme uğradı.

Ya vatandaşa ne oldu?

Vatandaş aynı vatandaş, vatandaşın işi aynı iş.

Yani dönüşümlü vatandaşlık onlara uğramadı.

İşini halletti halletti, halledemedi sıkıştırılmış mesaide dönüşümlü personele takıldı.

Durumun özeti bu.

Dolayısıyla bu pandemi süreci, kamudaki çalışanlara yaradı desek abartmış olmayız.

Yakın zamanda yaşanan bir gelişmeye şahit olmuştum.

Konunun muhatabı Vergi Dairesi.

Vatandaş vergi borcunu ödediği halde, borç ödenmemiş gibi sistemde duruyor.

Yani düşünün bir borç düşümü bile yapılamayıp, söz konusu borç esnek çalışma dönemine takılmış olmalı ki bu durum yaşanıyor.

Neyse vatandaş ödemeyi yaptığıyla yetinmiyor, bir de borcunun düşmediğini görünce kendi işini kendi halletme yoluna başvuruyor.

Tabi başarabilirse.

Sıkıştırılmış mesaiye ya da dönüşümlü personele takılmadan üstelik…

Vergi borcunu ödediğini ve düşümünü yaptırmak için kolları sıvayan vatandaş ilgili kurumdan dekontunu alıp, vergi borcunun ödendiğine dair düşümünü de kendisi yaptırmak durumunda kalıyor.

Kurumlarda yaşanan esnek çalışma modeli olan dönüşümlü çalışma dönemi, bu ve buna benzer örneklerden de anlaşılacağı gibi keyfiyete dönüşmüş durumda.

Bu benim duyup, şahit olduğum.

Kim bilir başka daha neler var, duyup, görmediğimiz.

Bu memlekette vatandaş isen, vay haline demekten kendimi alamıyorum.

Şimdi “normalleşip kurtulalım” demeyelim de ne diyelim?