Bu gece bir başka çöktü üzerime yokluğun.
Kendimden kaçmak geldi içimden.
Sanki herkes gitmiş,
Bir ben kalmışım bu cehennemde.
Korkuyorum sensizliğin enkazında kalmaktan.
Uyumakla geçmeyecek yaralarım,
Henüz çok taze.
Bilmiyorum,
Daha ne kadar acıya dayanır göğüs kafesim.
Kaç ayrılığa, kaç yalancı bahara.
Tavanda parlayan bir çift yakamoz, gecemin misafiri.
"Biraz kapatsam gözlerimi'' diyorum,
Kendisi, rüyama gelir mi ki?
Yokluğun, ömrümün en sert kışı sanırım.
Ayaza kesti sol yanım, eksik yanım, deli yanım.
Üzerime örtümdüm yediveren hüzünleri,
Kapattım yüreğimin perdelerini,
" Kimseler görmesin'' dedim, içimdeki kederi.
Pusulasını kaybetmiş bir yolcuyum şimdi.
Rotam, rüzgar nereye eserse oraya.
Düşlerimi yüreğimin en kuytu köşesine sakladım.
Sabah olmuş, gün doğmuş, gün batmış banane.
Ben güneşi yüreğimden çoktan uğurladım.
