Ama öğrendikçe anladım
ki, burası yalnızca serinlemek için girilen bir kaya boşluğu değil, binlerce yıl
öncesinden bugüne gelen bir yaşam iziymiş.
Girmeler Mağarası da adeta Anadolu'nun sessiz tanıklarından biri gibi
karşımızdadır.
Mağaranın geçmişi tahmin ettiğinizden çok daha eski. Yaklaşık 14 bin
yıl öncesine, yani Epi-Paleolitik döneme kadar uzanan izler bulunmuş burada. O
dönemlerde insanlar avcı-toplayıcı olarak yaşıyor ve doğayla bütün halinde
varlıklarını sürdürüyorlardı. Ardından Neolitik Çağ geliyor; yerleşik hayat,
tarım, hayvan evcilleştirme... Tüm bu gelişmelerin izlerini bu mağarada bulmak
mümkün.
Sadece tarih mi? Elbette hayır. Girmeler Mağarası aynı zamanda bir
doğal klima gibi. Yazın sıcaktan bunalanlar için içerideki 15 derece civarındaki
serin hava gerçek bir nimet. Üstelik bazı bölümlerinden termal sıcak su
kaynakları çıkıyor. Yani hem tarihî bir miras hem de doğal bir şifa merkezidir.
Ancak güzelliği kadar yalnızlığı da dikkat çekici. Bugün mağaranın
çevresindeki tarihi höyük tahrip olmuş durumda. Araç trafiği, defineciler ve
kontrolsüz ziyaretler mağarayı tehdit ediyor. Hâlâ kapsamlı bir koruma altına
alınmış değil. Kazılar sınırlı, tanıtım yetersiz. Böylesine önemli bir kültürel
mirasa sahip çıkılmaması ve yine göz göre göre sahipsiz bırakılması
düşündürücü.
Bazen düşünüyorum; elimizdeki güzellikleri korumakta neden bu kadar
geç kalıyoruz? Girmeler Mağarası, bir arkeoloji kitabı gibi önümüzde duruyor.
Sayfaları kazılmamış, cümleleri okunmamış, anlamı henüz tam anlaşılmamış bir
kitap. Bu mağaraya olabildiğince sahip çıkmak gerekiyor. Buraya sahip çıkmak
demek aslında geçmişimize ve geleceğimize sahip çıkmak anlamına geliyor.
Seydikemer'in bu saklı hazinesi, sadece uzmanların değil, herkesin
ilgisini hak ediyor. Belki bir gün yolunuz düşer; mağaranın serinliğinde
geçmişin nefesini hisseder, taş duvarlarda zamanın izini görürsünüz. Girmeler
sizi çağırıyor. Sessizce ama kararlılıkla...