Her sabah turistlerin denizle buluştuğu, rengârenk şemsiyelerin altından kahkahaların yükseldiği Bodrum Paşatarlası Sahili… Ancak bu sabah, güneşin ilk ışıkları bambaşka bir tabloyu aydınlattı. Turizmin gözdesi olan Bodrum’un bir köşesinde, yoksullukla yoğrulmuş bir yaşam mücadelesi sahnelendi. Fotoğraf karesine yansıyanlar sadece bir ailenin uykudan uyanışı değil; aynı zamanda toplumsal bir çöküşün sessiz çığlığıydı.

Sahilde Bir Gece, Şezlong Minderi Üstünde Bir Hayat

Gece yarısı sessizce sahile gelen bir aile… Yanlarında küçük çocuklarıyla birlikte şezlong minderlerini yatağa çevirip, gökyüzünü tavan yaparak sabahlıyorlar. Sabah olduğunda sahil onların evi olmuş. Çocuklar hâlâ uykulu, anne ve baba ise günü nasıl geçireceklerini düşünüyor. Bu manzara artık Bodrum’un sabah rutinlerinden biri haline gelmiş durumda.

Üstelik yalnız da değiller. Bu aileyle birlikte sahili ücretsiz bir otele dönüştüren birçok kişinin, geceyi şezlong minderlerinin üzerinde geçirdiğine sıkça rastlanıyor. Sahil boyunca sabaha karşı gözlerden uzakta yere serilmiş minderler, üstü örtülmüş çocuklar ve yorgun yüzler… Bodrum’un parıltılı yüzünün hemen arkasında gizlenen bu sessiz manzara her geçen gün daha görünür hâle geliyor.

Kaldırımda Dilenen Çocuklar ve Sessiz Travmalar

Daha da yürek burkan görüntü ise bu küçük çocukların gün içinde kaldırım kenarlarında dilendirilmesi. Belki de henüz oyun çağında olan bu çocuklar, gözlerinin önünde büyüyen çaresizlikle hayatı öğreniyor. Bu, sadece ekonomik bir yoksunluk değil; aynı zamanda geleceğin üzerine çöken karanlık bir gölge.

O gece biz de tanık olduk: Çocuklar, Paşatarlası’ndaki yürüme yoluna bırakılmış ve dilendiriliyordu. İnsan olarak içimiz parçalandı. Aç olup olmadıklarını sorduk. “Hayır,” dediler, “sadece soğuk bir içecek istiyoruz.” Küçük bir mutluluk yaşatmak için içecek verdik. Ancak bir süre sonra yanlarına, babaları olduğunu sandığımız bir adam geldi. İçeceğin, kimden geldiğini sordu ve çocukların elinden alarak sahile indi. O an çaresizlik sadece çocukların değil, bizim de yüreğimizi sıktı.

Mülteci mi, Vatandaş mı? Kimliği Belirsiz Bir Yaşam

Bu ailenin Türkiye vatandaşı mı yoksa mülteci mi olduğu bilinmiyor. Ama bu sorunun cevabı, yaşanan dramı değiştirmiyor. Çünkü değişmeyen tek gerçek var: İnsanlık. Ve bu insanlık dramı, yardım elini uzatmadığımız her gün biraz daha derinleşiyor.

Bodrum gibi turizmin gözbebeği bir yerde bile artık bu görüntülere rastlanması, ülkemizin ve dünyanın geldiği noktanın en çıplak hali. Eskiden turizmle anılan Bodrum, artık yoksullukla da sabaha uyanıyor.

Turizmin Parıltısı Altında Saklanan Yoksulluk

Turizm cenneti Bodrum’un bir kıyısında yaşanan bu trajedi, aslında “diğer kıyının” ne kadar görünmez olduğunu hatırlatıyor. Her şemsiye altı lüks bir tatil anısı biriktirirken, birkaç metre ötede hayatın tüm acımasızlığıyla yüzleşen insanlar da var.

Sahili artık bir otel gibi kullanan bu manzaralara Bodrum halkı da yavaş yavaş alışıyor. Şezlong minderleri gece yastık, sabah masa örtüsü oluyor. Çocuklar bir gün önce sokakta, ertesi sabah deniz kenarında…

Diğer kıyı dediğimiz Yunanistan’ın Kos Adası’nda güne nasıl uyanıldığını bilemiyoruz. Ancak Bodrum Paşatarlası, bu sabah Türkiye adına acı bir tabloyla, bir aile trajedisiyle ve kötü bir Türkiye imajıyla uyandı. Acınacak, utanılacak bir halimiz mi var? Onu da sizin takdirinize bırakıyorum.