Hüznünü anlatmaya yetmiyorsa
Yirmi dokuz harf,
Kelimeler düğümleniyorsa boğazına her gece,
Beyninde ardı arkası kesilmiyorsa soruların,
Bilmiyorsan kimin hayatının neresinde olduğunu,
Kalbini yakıyorsa
İçinde biriken sözcüklerin ağırlığı,
Ve sana ağır gelen o sözcükler
Anlam taşımıyorsa hiç kimse için,
Sevildim demeyeceksin!

Gecenin hüznünü yalnız taşıyorsan omuzlarında,
Canın yandığında,
Kimsenin sesi su serpmiyorsa yüreğine,
Bir tek sen biliyorsan yaralarının yerini,
Kendine tutunmayı öğretmişse yüreğine koydukların,
Günden güne alışıyorsan yalnızlığa
Ve kabullendiysen herkesin bir gün gidebileceğini,
Sevildim demeyeceksin!

Yüreğinin ritmine eşlik eden yoksa yapayalnız gecelerde,
Gözlerinden okumuyorsa kimse yüreğindeki kederi,
Yorgun başını koyabileceğin bir omuz,
Gözün kapalı dönebileceğin bir sırt yoksa arkanda,
Bir bir uzaklaştıysa kurduğun hayaller,
Kimsenin farkı kalmamışsa kimseden,
Ve dahi unuttuysan kalbinin yerini,
Sevildim demeyeceksin!
Gülhan Gürbüz