Aykırı olmak zordur. Her adımın bir bedeli vardır. Belli bir düzene ayak uydurarak, sessiz kalıp yaşamak en kolayıdır. Aklı olanın bir de fikri vardır. Fikir sahibi olmak, insanı kendi haline bırakmaz. Uyku tutmaz, rahat durmaz fikir çilesi çekenler. Herkesle aynı çizgide bulunmaları zordur bu kişilerin. Bunlar çoğu kez muhaliftir. Muhaliflik damarını diri tutukları ölçüde dikkat çeker ve fikirleri ile yol gösterici olurlar. Muhalifler için en büyük güç akıl ve zekadır.  İhtiyacımız olan tipler aslında ilk sırada muhalifler yer alır. Farklı sesleri, farklı renkleri olmalı bir toplumun. Farklı bakış, düşünüş her zaman ortak aklı da beraberinde getirir. Yaşadığımız toplumsal sıkıntılar, buhranlar, karamsarlık ve umutsuzluk aslında aynı çizgide sıralanmanın tezahürüdür.  Uzayıp giden aynı çizgide zamanla sıkılganlık ve bıkkınlık olacaktır. Gelin biraz da muhalif olalım. İçimize atıp bastırdığımız duygularımızı, düşüncelerimizi, hayallerimizi dışa vuralım.  Sevgimizi, çelişkilerimizi, isyanımızı içe atıp bastırmak yerine dışa vuralım.  Haydi, bir ses verin sizde!

***

En aykırı duygular şiirdedir. Olabildiğince uçarı ve hayalin sınırsız hudutlarında “muhalif” olmaktır kurtuluş.  Aşk, sevgi, sadakat; ihanet, aldatma, kaçış ne varsa hepsi şartsız yoğunlukta şiirdedir. Şiir,  kontrolsüz kalp atışlarında dolanan kan gibi hayatımızın içinde “muhalif” sesiyle dolaşmalı. Korkusuz, hesapsız ve cesur sesini duyurmak gerek şiirin. Dünyanın iki kutuba ayrıldığı yıllarda içimize hayat kuyuları vuran ve “ Büyük Doğu” ideali ile dirilişi başlatan Necip Fazıl gibi surda bir gedik açmak gerek.

“Surda bir gedik açtık; mukaddes mi mukaddes!

Ey kahpe rüzgâr, artık ne yandan esersen es!..”

Necip Fazıl bu dizeleri 1947'de haykırıyor. Değişen bir şey yok bu geçen 70 yılda. Buradaki muhaliflik yol açan, yön veren ve çözüm üreten bir duruştur. Nefessiz kalan bir topluma oksijendir. Ciğerleri açan güçlü kan pompalaması gibi bir harekettir. Bu muhalif sesler her zaman olmalı.  İrlandalının birisi büyük kıtlık günleri İrlanda’dan ailesini bir tekneye yükleyip yelken kürek yeni kıta, yeni dünya Amerika’ya gidiyor. Rıhtıma yaklaştıklarında soruyor.

–“Burada hükümet var mı?”

– “Var.” diyorlar.

– “İyi o zaman ben muhalifim” diyor. “Muhalif olmak iyidir.”

Gazeteciler en güzeli bulmaya adar hayatını. Ütopyaların peşinden gidendir. Bu güzelliği arayış yolculuğunda, eleştirir, sorgular, karşı koyar. Kim iktidar olursa olsun karşısında durur. Halkına, gelecek kuşaklara rol model olmak zorundadır. Dik durur. Çünkü halk ona doğruları söylemesi için bu payeyi vermiştir. Artık o çağları yarıp gelen ve otoriteye kafa tutan bir ozandan başkası değildir. Diz çökmez. Çökerse Divan Edebiyatı gibi sarayın dışına çıkamaz. Saraya hapsolur. Halka türkü söyler o halkın anlamadığı bir sürü kelimeden bir araya gelmiş duygusuz şiirler yazar.

***

Dedim ye muhalif olmak iyidir. Siz muhalif olup gerçekleri söyledikçe “densiz olursunuz, ahlaksız, riyakar olursunuz, satılmış olursunuz, ön yargılı olursunuz…” olursunuzda olursunuz. Siz onların menfaatlerine engel oldukça daha kim bilir neler olursunuz. Gerçekten aklıma geldi de iki üç soru sorayım. Şu kooperatifin imar sorunu çözüldü mü? 17/25 Aralıktan sonra FETÖ okullarına para ödeyenler arasında siyasiler var mı? Son dönemde kadınlara hakaret ettiği gerekçesiyle ifade veren siyasetçi var mı?