29 Haziran 2017 tarihli gazetemiz nüshasında yayınlanan yazımda şu satırları kaleme almışım; “Gazeteler ve gazeteciler kimsenin lejyonerleri değil. Her bir köşe, her bir haber satırı okuyuculara olayları tarafsız ve objektif yansıtmak için kullanılır. Tüm Sivil toplum kuruluşlarının da ilin yerel siyasetçileri kadar bu sayfalarda yer alması gayet normaldir. Ancak her isteyenin kendince kişiselleştirdiği konularda toplumu temel almayan açıklamalarının yer bulması pek de elzem değildir. Yapılan açıklamaların gazetelerde yer bulmamasının ardından çeşitli yöntemlerle gazetelere bunları yayınlatmaya çalışmanın açıklamanın içinin ne kadar boş ve kişisel olduğunun başka bir kanıtıdır” demişim. Halada arkasındayım.

***

Benim için değişen bir şey yok. O tarihli yazıda yaşanan bir olay karşısında gazetecilere “Densiz Basın” denmiş sonrasında pişman olunmuş görüntü kayıtları yeniden montajlanarak hazırlanarak sosyal medyada paylaşılmıştı. Buna tepki gösteren gazeteciler yalancılıkla suçlanmış ve bir linç kampanyasına dönüştürülmek istenmesi aşamasında görüntünün montajsız halinin gazetecilerin elinde olduğunun anlaşılmasının ardından hiçbir şey yokmuş gibi gündelik yaşama dönüldüğünde Muğla Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Süleyman Akbulut açıklama yapıyor ve ilde bulunan diğer iki cemiyetten ses soluk çıkmıyordu.

***

Yine 13 Ocak 2017 tarihli gazete nüshanızda “Başkanlara Açık Çağrı” başlıklı yazımda il genelinde gazetecilerin üç farklı cemiyetle temsil edilmesinin önümüzdeki süreçte bir çok soruna gebe olacağını dile getirmiş ve; “Mesleğe yıllarını vermiş olan Yeni Muğla Gazetesinin Sahibi Erman Şahin, İlkadım Gazetesi Sahibi Tufan Doğu, Yenigün Gazetesi Sorumlu Yazı İşleri Müdürü Kazım Tokuç, Hamle Gazetesi kurucularından Hüseyin Nizamoğlu, Marmaris Postası Gazetesi sahibi Rıfat Kalakoğlu gibi duayenlerin birgün oturdukları yerden kalkarak, “Gençler gelin oturun, sorunları konuşalım anlaşın” demesini çok bekledim ama onlardan böyle bir çağrı gelmeyince çağrıyı yapmak bana düştü. Üç başkan ve yönetimleri bir araya gelmek ve birlikte karar almak zorundasınız. Bunu başarabilecek bir TOSUN PAŞA var mı aranız da?” diye sormuştum. O dönemden bu yana bir Tosun paşa henüz çıkmadı.

***

Son olarak 10 Ocak 2018 tarihinde Başbakanlı Basın Enformasyon İl Müdürlüğü tarafından düzenlenen Çalışan gazetecilerin buluşacağı yemeğin öncesinde gelen davetiye ile ne olduğunu anlamaya çalıştım. Davetiyedeki mesaj şöyle idi; “Valimiz Sayın Esengül CİVELEK’in onurlandıracağı, “Çalışan Gazeteciler Günü” nedeni ile ilimizdeki medya mensuplarına yönelik düzenlediğimiz öğle yemeğine teşriflerinizi bekler, saygılar sunarım.” Davetiyeye bakınca acaba diye sormadan kendimi alamadım. Kos koca Basın Enformasyon’da soy isimlerin komple büyük harfle yazılmayacağını bilen yok mu? Bir başka konu ise Vali bir yere gelirse orada bulunan kendisine bağlı tüm müdür ve memurlara onur verir ama davetlilere değil. Yani bu davetiyede yazıldığı gibi onuru gazeteciler değil memurlar ve müdür alır. Zira gazetecilerin zaten böyle davetlerle alınacak onura da ihtiyacı yok. Yemeği terk etmem ve sonrasında gazeteci yazar Özcan Özgür’ün usta kalemiyle köşesine bunu taşımasının ardından bende yaşadıklarımı ve gerekçesini köşeme taşıdım. Ardı sıra gelen telefonlar özel mesajlar ve telefonlar beni bunalttı. Belki de hayatımda ilk kez şarjım bitmeden telefonu kendim kapattım. Gelen bir mesaj ise çok manidardı onların benim yemek hakkımı yediğini anlattığımı zannetmiş olacak ki; “Yine de teklifim yemek bedeli neyse öğreniver ödeyelim kimsenin de yediğimizde gözü olmaz.” Mesaj bu cümle ile bitiyordu. O gün yemeğe katılanlardan birinin bana yazdığı mesaj. İşte benim tepkim buydu yemeği kimin yediği yada nasıl yediği değil yemek için kimlerin nasıl ve neden davet edildiğiydi. Son sözüm yine Cemiyet Başkanlarına siz böyle bölünmüş olarak devam ederseniz daha bizimle çok alay ederler. Aklın yolu bir birleşin tek cemiyet olun.