İnsan ancak bir şeyin varlığında yokluğunu anlayabilir.

Ömründe sevgiyi, ilgiyi hiç tatmamış, etrafında görmemiş insan onun yokluğunda eksikliğini hisseder mi?

Hele biraz sevgi ve ilgi görelim ve o ilgi biraz eksilsin, canımız sıkılmaya, keyfimiz kaçmaya başlar.

Aç olduğunuzu anlamak için tokluğu bilmeli,

Karanlığı tanımlamak için aydınlığı keşfetmeli,

Soğuğu bilmek için evvelden sıcağı hissetmeliyiz.

Eksiklerimizi de tamları keşfederek idrak edebiliriz.

Aslında eksik demek yanlış olur. Sadece yaşamımızı kolaylaştıran sınırlar dersek daha yerinde olur.

İnsan her zaman elindekinin dahada fazlasını ister. Bu hiçbir zaman kimse için değişmez. Kimimiz elimizde olanı başkalarıyla paylaşmayı hiç bilmez. Paylaşmak istemez, çünkü sonsuza kadar her şey onun sanır ama yanılır. Paylaşma öyle doğal ve kendinden gelen bir itilimle ortaya çıkar ki kişi çoğunlukla, bir değeri uyguladığının bile farkında değildir. Zira insan tek başına hayattan pek zevk almaz ama bir dostu veya eşi veya ailesi ile olduğunda her şey daha farklı olur. Ailemiz, akrabalarımız veya çok sevdiğimiz dostlarımızla paylaşmak kolay ve doğal gelir de yabancı bir insan ile paylaşma pek de alışık ya da doğal bir seçim gibi gelmez bize. İşte tam bu noktada, değerimizin gerçek anlamı ortaya çıkmaktadır.Paylaştığımız ve paylaşacağımız en önemli şey sevgimizdir. Eğer sevgiyi paylaşmayı bilirsek ve becerirsek diğer unsurları her şekilde paylaşırız. Sevgimizi ne kadar genişletirsek o kadar insan da sevgisini genişleterek bu enerjiyi evrene yayar. Bu da dünyamızın ihtiyacı olan huzur ve barışı sağlar. Yaşamımız boyunca sonsuza kadar elimizde avucumuzda hiç bir şey tutamayız. Toprak bütün sahip olduklarımızı bizden alacak. O yüzden artık bizim olanları başkalarıyla paylamamız gerektiğini öğrenmeliyiz. Paylaşmak sadece para, yemek, giysi vs gibi maddi değildir. İnsanlar düşüncelerini de paylaşırlar. Başkaları yararına bedensel güçlerini de paylaşarak ortaya yararlı bri şey çıkarırlar. Zamanlarını da paylaşarak, hem tasarruf hem de daha güçlü edinimler sergilerler.

Bir çoğumuzda elindekini az çok demeden başkalarıyla paylaşabildiği için anlayışlarına hayranım. Konu sadece maddiyat değil. Saygımızı, sevgimizi, bilgimizi ve benzeri bir çok şeyi. Bazı şeylerin paylaştıkça çoğaldını bilelim. Kısaca demem o ki her şeye sahip olan ama bunu başkalarıyla paylaşmak istemeyenlere. Eminim ki küçük bir tebessüm etmek bile size çok iyi gelecektir. Kendinizi daha çok iyi hissedeceksinizdir. Artık bir şeyleri bozmak, yıkmak, saklamak yerine onarmanın vakti gelmedimi sizce?